Interview

<div class="info-box">
<div class="info-box">
<p>Dit interview komt uit de 43ste Detective en Thrillergids. Die hebben we dit jaar gevuld met 356 (!) recensies, de bekendmaking van de VN-Thriller van het Jaar, interviews, essays en true crime. <a href="https://www.vn.nl/product/detective-en-thrillergids-2022/" target="_blank" rel="noopener noreferrer">Bestel ‘m hier!</a></p>
</div>
</div>
<p class="tekst">Iedereen heeft er weleens last van. Zo’n morgen die verkeerd begint waardoor je meteen denkt: dit wordt niet mijn dag.</p>
<p class="tekst">Dat overkomt ook Jordan Briggs, shockjock van het New Yorkse radiostation SiriusXM, en hoofdpersoon in de nieuwste actiethriller van J.D. Barker. Ze staat vast in de file op Madison Avenue. Over zes minuten begint haar ochtendshow. Net als ze haar gaspedaal wil intrappen, komt er een bus langzaam naast haar rijden en stopt. Ze kan geen kant meer op. ‘Dan krijgt ze een idee. O, dat kan ze echt niet doen. Maar ze doet het toch.’ Ze schopt haar naaldhakken uit, opent haar portier en gaat op blote voeten verder. Ze laat haar Audi midden op straat achter. Netjes op slot, dat dan weer wel. Verkeersregelaar Cole Hunter ziet het met verbijstering gebeuren – ‘WTF’ – en zet prompt de achtervolging in. Met Jordans dag komt het allang niet meer goed, zo is snel duidelijk.</p>
<h5>Spelletje spelen</h5>
<p class="tekst">Het idee voor die wervelende beginscène van <em>De beller op lijn vier</em> kreeg de Amerikaanse schrijver J.D. (Jonathan Dylan) Barker toen hij zelf in Manhattan klemvast stond. ‘Autorijden in de city centre is iets anders dan op het rustige eilandje New Castle voor de kust van Portsmouth waar ik woon,’ vertelt hij. Dat is op nog geen vijf uur rijden van New York. Om de tijd te doden, liet hij zijn gedachten de vrije loop. En verzon er tegelijkertijd ook filmbeelden bij. Hij zag voor zich hoe een camera langzaam inzoomde op zijn auto in de file, enzovoort. ‘Dat gevoel probeer ik vast te houden en dan schrijf ik het later thuis meteen op.’</p>
<blockquote><p>‘Ik wil niemand iets leren, geen moraal aan het verhaal meegeven. Wat mij betreft leest iedereen voor z’n plezier.’</p></blockquote>
<p class="tekst">Jordan haalt haar uitzending op het nippertje. Haar vijf miljoen luisteraars vertelt ze niets. Ze is even scherp en ongezouten als altijd. Onuitstaanbaar ook. Cole, die haar tot in de studio achternazit, geeft ze een klopje op zijn borst. ‘Bedankt voor het opletten.’ En ze begint het volgende live gesprek met een van haar inbellers. Dat blijkt ene Bernie te zijn. Hij wil een spelletje spelen. Het is heel eenvoudig, zegt hij. ‘Ik noem twee opties, en dan wil ik dat jij zegt welke van de twee je het meest aanspreekt. Als het om openbaar vervoer hier in New York gaat, heb je dan liever Ubers of gewone taxi’s?’ Pal nadat Jordan voor de tweede mogelijkheid kiest, ontploffen buiten zeven taxi’s. En vanaf dat moment is het onmogelijk om deze helse thriller nog opzij te leggen.</p>
<h5>Koningin van de radio</h5>
<p class="tekst">Laat dat nu precies de bedoeling zijn van Barker. Hij schrijft graag literaire popcorn, zoals hij het noemt. ‘Ik wil niemand iets leren, geen moraal aan het verhaal meegeven. Wat mij betreft leest iedereen voor z’n plezier. Als je eenmaal begint, moet je van mij doorlezen, net zoals bij het eten van popcorn. Wie daaraan begint, kan ook nooit meer stoppen.’</p>
<p class="tekst">Toch lijkt Barker ook een breder thema aan te snijden: de hardheid en genadeloosheid van de Amerikaanse entertainmentcultuur, bijvoorbeeld. Deze Bernie met zijn maniakale strapatsen zorgt natuurlijk maar mooi voor een verdrievoudiging van de luistercijfers. Het commerciële SiriusXM vaart daar wel bij en Jordan groeit uit tot de nieuwe koningin van de New Yorkse radio. Vooral wanneer Bernie nog een paar keer aan de lijn hangt met alweer een originele inval.</p>
<p>Barker knikt instemmend. ‘Die competitie is iets wat ik overal om me heen zie wanneer ik zelf in een radio-uitzending te gast ben. Van de koffiebrenger tot de general manager, iedereen werkt keihard. Iedereen probeert de volgende baan in de hiërarchie te krijgen. Onderling bestaan er weinig vriendschappen. In New York is die rivaliteit het grootst.’</p>
<p class="tekst">Overigens had Barker eerst een mannelijke presentator in gedachte. Maar hij veranderde dat toch. In deze industrie is het voor een vrouw moeilijker om zich staande te houden dan voor een man, zegt hij. Ze moet extra haar best doen. ‘Daardoor kon ik van Jordan zo’n stevige persoonlijkheid maken.’</p>
<a data-ga-category="embedded-article" data-ga-action="clicked" data-ga-label="" href="https://www.vn.nl/2022-vn-thriller-van-het-jaar/" class="article-embed article-embed--left article-embed--new"><span class="article-embed__image" style="background-image:url(https://www.vn.nl/wp-content/uploads/fly-images/538003/THRILLERGIDS_01_def_tumbnail-520x520-cc.jpg);"></span><span class="article-embed__content"><span class="article-embed__read-more">Lees ook</span><span class="article-embed__title">De VN-Thriller van het Jaar is...</span><span class="article-embed__date">9 mei 2022</span></span></a>
<h5>Eigengereid</h5>
<p class="tekst">Barker denkt altijd goed na over zijn personages. Die vindt hij het belangrijkst in zijn verhalen. Vaak baseert hij ze op een bekende Hollywoodacteur of -actrice. Die kent hij al, hun manier van lopen en praten, en hij past ze naar eigen smaak steeds verder aan. Net zolang totdat ze nieuwe mensen zijn geworden. ‘Daarna leun ik achterover in mijn bureaustoel,’ zegt Barker, ‘en laat ze eindeloos tegen me aanpraten. Zo leer ik ze door en door kennen. Pas als ik voel dat karakters als Jordan en Cole echt zijn, weet ik dat ik kan beginnen met schrijven.’</p>
<p class="tekst">Jordans elfjarige dochter Charlotte is zo mogelijk nog eigengereider dan haar moeder en zegt dingen die we eerder verwachten bij een pittige puber. Dat komt, legt Barker uit, doordat ze enig kind is. ‘Die zijn vaak al stukken verder. Zeker Charlotte, die door het werk van haar moeder in the public eye opgroeit.’</p>
<blockquote><p>‘James Patterson zegt dat een onverwachte situatie juist goed en verrassend is, en dat ik die situatie maar moet zien op te lossen. Omdat er in de werkelijkheid ook altijd onverwachte dingen kunnen gebeuren.’</p></blockquote>
<p class="tekst">Behoorlijk vervelend is het soms, vertelt Barker, dat door al dat broedwerk vooraf de karakters in zijn boeken een sterke eigen wil ontwikkelen. ‘Denk je dat ze naar mij luisteren? Mooi niet.’ Heeft hij net bedacht dat Jordan wegvlucht via de rechterdeur, trekt ze opeens de linkerdeur open. ‘Doe daar maar iets aan,’ zegt hij.</p>
<p class="tekst">Op zulke momenten gaat hij weleens te rade bij zijn mentor en collega-schrijver James Patterson, met wie hij onlangs het boek <em>Oorverdovend</em> schreef. ‘Die zegt dat dat juist goed en verrassend is en dat ik die situatie maar moet zien op te lossen. Omdat er in de werkelijkheid ook altijd onverwachte dingen kunnen gebeuren.’ In geen geval mag hij haar van Patterson terug laten komen om alsnog de rechterdeur te kiezen.</p>
<p class="tekst">Bij dit soort vastlopers is er maar één remedie voor Barker, en dat is hardlopen. Hij doet dat ter ontspanning sowieso na een dag schrijven. Tijdens het rennen overlegt hij – soms met Jordan – over de ontstane situatie, probeert die te begrijpen en komt op een nieuwe, vaak nog verbluffender wending uit. De personages bepalen altijd het verloop van zijn verhaal. Daar moet Barker, kortom, maar mee leren leven.</p>
<div class="info-box">
<h5>DETECTIVE EN THRILLERBRIEF</h5>
<p>Wil je door het jaar heen op de hoogte blijven van alle ontwikkelingen in de thrillerwereld? Schrijf je dan in voor onze <a href="https://www.vn.nl/service/nieuwsbrieven/" target="_blank" rel="noopener noreferrer">Detective en Thrillerbrief</a>.</p>
</div>
<h5>Explosieve klopjacht</h5>
<p class="tekst">De spanning weet de Amerikaanse bestsellerauteur ondertussen lekker op te voeren. Normaal gesproken zit je als thrillerlezer in een rollercoaster waarbij je omhooggaat en meegevoerd wordt door de spanning, om vervolgens weer ontspannen naar beneden te razen om even tot rust te komen. En hup, daar gaat-ie weer omhoog.</p>
<p class="tekst">Dat geldt niet voor <em>De beller op lijn vier</em>. Daarin stijgt de spanning alleen maar verder en nog verder. Net op het moment dat je denkt: nu kan het niet spannender, doet Barker er weer een schepje bovenop. Hoe doet hij dat? Daar moet hij over nagedacht hebben.</p>
<p class="tekst">Barker kan het niet uitleggen. Een trucje heeft hij er niet voor. Hij heeft extreem kritische meelezers, zegt hij. Zijn vrouw en zes alerte vrienden. Die valt hij geregeld lastig met verse verhaallijnen. Ze mogen overal commentaar op hebben. Wanneer het boek af is en ze het achter elkaar door kunnen uitlezen, levert hij er een gele, fluorescerende marker bij. Daarmee moeten ze van hem aangeven waar ze een rustmoment inlassen én vermelden wat ze zijn gaan doen. Barker: ‘Als de meesten bij dezelfde passage opschrijven dat ze uitgebreid zijn gaan koken, weet ik genoeg. Hoogste tijd om iets anders verzinnen. Schrappen, schaven en herschrijven. Zo doe ik dat.’</p>
<p class="tekst">Op die manier leest hij zelf ook andere boeken, het maakt hem niet uit wat: literatuur, fantasy, romantische lectuur, horror, westerns, alles. ‘Als het een goed verhaal is, wil ik snappen waarom het zo goed is. Dát geheim wil ik ontrafelen. Voordat ik professioneel schrijver werd, las ik dikwijls de helft van een boek, een goed boek, en sloeg het dan dicht. Vervolgens schreef ik zelf de tweede helft en vergeleek die daarna met het origineel. Als dat beter was, leerde ik daar veel van.’</p>
<p class="tekst">Voor het einde van <em>De beller op lijn vier</em> had hij zes verschillende ontknopingen in gedachten. Want de explosieve klopjacht op Bernie komt tot een einde. De variant die het uiteindelijk is geworden, lijkt voor de Nederlandse lezers misschien in eerste instantie over de top, maar toch klopt het. Barker: ‘Want het is de werkelijkheid.’</p>
<p class="tekst">Het hulpmiddel dat hij daarbij inzet, is sinds 9/11 een vertrouwd product dat in de meeste huishoudens en bureauladen in New York klaarligt. Voor het geval dat. ‘Wie mijn boek uitheeft, moet maar eens op internet naar filmpjes zoeken. Dan zie je dat het echt waar is. Mensen doen dit. En het is scary as hell.’</p>


Cultuur

Anne Versloot

Gerelateerd