Mannelijke politici gaan doorgaans met gladgeschoren wangen door het leven. Zo niet Jeremy Corbyn.

Of het nu komt door de populariteit van Game of Thrones, door de crisis of door klimaatverandering: de baardentrend is de afgelopen vijf jaar stug doorgegroeid. In de rij voor de kassa in de Marqt, op de rode lopers van Hollywood, op billboards en in brochures voor vakanties en praktische vrijetijdskleding; overal zie je steeds meer mannen met gezichtsbeharing. Behalve dan in de politiek.

Mannelijke politici gaan doorgaans met gladgeschoren wangen door het leven. Een baard laat zich te makkelijk associëren met Karl Marx, werkschuw tuig of boze islamisten, en een snor schreeuwt al snel Stalin, motorclubvoorzitter of Duitse pornoster. Ronald Plasterk had in 2013 even een baard, maar die was ook geen lang leven beschoren. Een baard toont karakter, en dat is niet iets waar een efficiënte politicus te veel van moet uitstralen. We hebben onze volksvertegenwoordigers kennelijk het liefst...