Nu het in Den Haag na een slepende formatie eindelijk over de poppetjes gaat – wie staat er straks met Mark Rutte op het bordes? – kon ik me niet aan de indruk onttrekken dat het CDA nog altijd wordt achtervolgd door de puinhoop die de partij er de afgelopen paar jaar van heeft gemaakt.
Vanuit electoraal oogpunt is het überhaupt al eigenaardig dat een partij die bij de verkiezingen vier zetels verloor en zich ook nog een scheuring met het populaire Kamerlid Pieter Omtzigt liet overkomen, toch aanspraak maakt op regeringsmacht. Al had je het eigenlijk kunnen zien aankomen, toen partijleider Wopke Hoekstra daags na de verkiezingen in maart nog nederig meldde dat regeringsdeelname ‘niet voor de hand ligt’.
Bij het CDA, de oude machtspartij, zijn dan de woorden: ‘In het landsbelang nemen we onze verantwoordelijkheid’ nooit ver weg. En zo ging het dus ook. Eenmaal aan de onderhandelingstafel was het Wopke...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.
Eens!
Zeer juist de vinger op de zere plek!