Spelen is van levensbelang. Om onszelf te vermaken en even niet met de dagelijkse besognes bezig te zijn, natuurlijk, maar vooral (en misschien is dat wel het belangrijkst) als een vorm van verzet. Spel ontstaat spontaan, zonder een aanwijzing van boven- van buitenaf. Van nature uit, zonder het te willen, verzet spel zich tegen alles wat gehoorzaamheid ademt. Tegen routine. En controle. Tegen autocratie.