Met 27 lidstaten zijn er bijna elke maand wel érgens in de Europese Unie verkiezingen, maar afgelopen week was het echt bal. In Polen, Roemenië en Portugal gingen burgers op zondag 18 mei naar de stembus voor een nieuwe president of nieuw parlement. Hoewel geografisch ver uit elkaar weerspiegelen de uitslagen in deze drie landen dezelfde onderliggende nervositeit: het politieke midden houdt wel stand, maar protestpartijen grijpen hun kans. Maandag klonk er een zucht van opluchting op het continent, maar wie een iets minder roze bril opzet, ziet dat de uitersten oprukken, vooral aan de rechterflank.
Nieuwsanalyse
Het Europese domino-effect
De verkiezingsuitslagen van 18 mei in Polen, Roemenië en Portugal laten zien dat het politieke midden langzaam wegzakt in Europa. Protestpartijen grijpen hun kans. En dat in een tijd dat elke nationale verkiezing ook de richting van het migratiebeleid, klimaatambities, begrotingsregels en militaire samenwerking in de andere EU-lidstaten beïnvloedt.
