Dit land ligt op een beroerde plek. De Romeinen vroegen zich al af of ze Nederland tot het land of de zee moesten rekenen. Van de geestelijke gezondheidszorg kun je hetzelfde zeggen: die ligt er beroerd bij, men staat tot de enkels of de lippen in het water. De wachtlijsten zijn lang, de wachtkamers overvol. Een op de vier Nederlanders zou in potentie aanspraak kunnen maken op GGZ, een kleine tien procent krijgt zorg. De strijd tegen het water is net als die tegen de troebelen van de geest oneindig.

Maar er gloort hoop in de naam van psychiater Jim van Os. Sinds ik me voor Vrij Nederland in de vaderlandse psychiatrie verdiep, valt zijn naam overal. De drager van die naam is een onopvallende verschijning met een nieuwsgierige blik. Het werkt in zijn voordeel dat hij er niet uitziet als het blakende levenssucces zelve, iemand die je met verblindend stralende witte tanden tegemoet lacht, maar als een mens die gevormd werd door de tijd die al verstreken is.

Jim van Os wil de GGZ...