‘Wat geweldig dat je dit doet!’ ‘Je bent echt een held.’ ‘Waren er maar meer mensen zoals jij!’ Een greep uit de reacties die hij dagelijks krijgt via sociale media. Goedbedoeld, dat snapt hij ook wel. Maar het gaat júíst niet om hém, blijft Teun Toebes (22) op serieuze toon herhalen aan tafel in het verpleeghuis waar hij woont.
Want hoewel de foto’s en filmpjes die de twintiger met zijn tachtigjarige huisgenoten dagelijks op zijn populaire Instagram- en LinkedIn-accounts plaatst vrolijk zijn, is zijn eigenlijke boodschap ernstig: de manier waarop we in Nederland omgaan met mensen die dementie hebben is mensonterend. Dat weet hij, want dat ziet hij. Sinds eind 2020 leeft Toebes het leven dat zijn huisgenoten leven. Naast ze, met ze. Niet als eenmalige passant, niet als kleinkind en niet als verpleegkundige − wat hij overigens wel is − maar als gelijke, als roomie.