Voskuil in Kenzo-jasje

Een buurtje in Tokio en de auteur van ‘Het Bureau’ maakten van Detlev van Heest een schrijver.

Maar ook indien Van Heests debuut allergoedkoopst was uitgegeven, was die aandacht er gekomen. Op de eerste pagina’s blijkt namelijk dat J.J. Voskuil (1926-2008) literair school gemaakt heeft. Dat zeg ik niet vanwege de opdracht voorin het boek, ‘Voor Han’, en de van uitgeverswege verstrekte kennis dat Van Heest met zijn idool correspondeerde. Nee, dit proza ademt in iedere vezel Voskuils Het Bureau: in het parlando; de korte zinnen; de vele dialogen; de dagboekachtergrond; de voortkruipende vertelwijze langs lijnen van chronologie; de welhaast antropologische blik van de hoofdpersoon op de gemeenschap die hij portretteert; de humor; de alledaagse scènes uit een huwelijk; de sympathie voor outcasts, maatschappelijke onaangepasten en verliezers; de bijkans totalitaire dierenliefde; het nogal wereldvreemde oudlinkse sentiment; het cholerische temperament van de...