De val van het kabinet-Schoof markeert allesbehalve het einde van het Europese populisme, maar in Nederland lijkt het experiment voorlopig mislukt: Wilders heeft bewezen onbetrouwbaar te zijn voor coalitiepartners.

Maar in andere landen is de populistische golf nog volop gaande, zij het lang niet altijd met succes. Het lijkt de nieuwe Europese norm dat wanneer populistische partijen regeringsmacht verwerven, zij er zelden in slagen die macht ook te houden. Net als in Nederland, is in Oostenrijk (FPÖ), Italië (Lega, Vijfsterrenbeweging), Slowakije (OĽaNO) en Bulgarije (ITN) gebleken dat populistische partijen beter gedijen in de oppositie dan in de compromissencultuur van een coalitieregering. Want dan botsen de politiek van grote beloften en de weerbarstige realiteit van regeren. Om bij Wilders te blijven: de man die beloofde met harde hand orde op zaken te stellen in Nederland, blokkeerde de weg naar een bloeiende toekomst door zijn angst voor immigranten, die de vergrijzende economie draaiende zouden kunnen houden.