De trein heeft het altijd moeten hebben van sociale controle. Laten we de kleine samenleving die de trein nog altijd is blijven koesteren, ondanks de aanslag op de Thalys.

De poortjes, scans, lopende banden en balies, maar vooral het eindeloze wachten: de hindernisbaan richting het vliegtuig is lang. Hoe anders is nog altijd de treinreis. De kaartjesautomaat en de roltrap – op Amsterdam CS wellicht kort onderbroken door een slalom tussen de toeristen: meer is er niet nodig om een reis naar de uithoeken van Europa te beginnen.

Het geeft de trein in tijden van chartervluchten nog steeds een groot voordeel. Maar nu juist zo’n internationale trein afgelopen vrijdag toneel was van een verijdelde terreuraanslag, kun je het debat uittekenen. Waarom is er nog geen strengere controle op treinstations? Hoe kwetsbaar zijn we eigenlijk in onze coupés?

Die vraag raakt het wezen van de trein. Er is een reden waarom het sluiten van de incheckpoortjes zoveel wrevel opwekt. Treinen: die...