Kunst

Op een oude ansichtkaart die ik kocht, staat een vrouw op een brug. Haar trui is diepblauw. De bomen om haar heen zijn diepgroen. Het dak van iets wat op een vogelhuisje lijkt is felrood. Zo contrastrijk is de kleurkwaliteit van mijn omgeving zelden. Het beeld doet kunstmatig aan. Toch staat er op de achterkant van de kaart: Echte kleurenfoto.

Deze kwalificering laat me niet los. Wanneer ik de echtheid van deze ansichtkaart weeg, stokt er iets tussen mijn waarneming en mijn begrip. Het is duidelijk drukwerk en geen fotoafdruk die ik in mijn handen heb. De kleuren komen me voor als hyperrealistisch. Het enige echte aan deze ansichtkaart is de ansichtkaart zelf, al blijft het natuurlijk de vraag wat er ‘echt’ is aan een object dat ter reproductie vervaardigd is.

Dit stukje bevat alleen de waarheid en kan volgens Nabokov dus niet tot de literatuur gerekend worden. Hij heeft immers gezegd: ‘De literatuur is niet geboren op de dag dat een jongen die “een wolf, een wolf” riep, uit...