De wrede God die hij aanbidt, bepaalt het antwoord van SGP-voorman Kees van der Staaij op de Wet voltooid leven.

Er is een nieuwe editie verschenen van De laatste deur van Jeroen Brouwers, zijn essayboek uit 1983 over zelfmoord in de Nederlandse letteren. Het is herzien en aangevuld met recente casussen, zoals Anil Ramdas, Joost Zwagerman en Wim Brands.

De oorspronkelijke editie van het boek las ik een jaar of tien terug, en nu twijfel ik of ik me aan de nieuwe zal wagen. Want wat zat ik me verschrikkelijk te ergeren aan Brouwers’ gebral in een interview met NRC Handelsblad. Hij heeft geen hoge pet op, laat hij daar weten, van psychiaters die zelfmoord proberen te verklaren. ‘Ze zouden mijn boek moeten lezen,’ zegt-ie. Maar wat behelst de methode-Brouwers dan? Hoofdzakelijk het bestuderen van het literaire werk van de dode.

Ik dacht aan Wim Brands, die nog geen jaar geleden zelfmoord pleegde. Dat Brouwers de verzamelde poëzie van Brands herlezen heeft, geloof ik wel....