Geen rokjesdag op het platteland. Wel stond ik vandaag oog in oog met een omvangrijk mannenachterwerk. Bleek, bloot en zwoegend. Zijn broek hing impotent om zijn knieën, ik kon me zo voorstellen dat ergens daaronder, weggedrukt in het bankje van Staatsbosbeheer, een vrouw moest liggen, maar ik had al genoeg gezien. Hond teruggefloten, hazenpad gekozen. Als ze in het struweel hadden gelegen, was het nog romantisch geweest, maar een bankje nemen op de Grande Randonee is een opzettelijk schandalige keuze, die je alleen mag maken als je van achteren nog strak in de lak zit.