Hannah Zwaluw trekt als toerist door West-Papoea, het vroegere Nederlands-Nieuw-Guinea. Als journalist zou ze er niet binnenkomen. Op haar laatste dag in Jayapura spreekt ze minister-president Edison Waromi van de ondergrondse regering. ‘Als Indonesië alleen maar goede bedoelingen heeft, waarom laten ze dan niemand toe? Wat hebben ze te verbergen?’ 

Hannah Zwaluw trekt als toerist door West-Papoea, het vroegere Nederlands-Nieuw-Guinea. Als journalist komt ze er niet binnen. Met een pick-uptruck rijdt ze mee naar een dorp in de hooglanden. ‘Ik waarschuw de jongeren: blijf binnen de driehoek thuis-universiteit-kerk, dan kan je niets gebeuren. Daarbuiten is het a warzone. Drugs, alcohol, politie, militairen.’

Hannah Zwaluw trekt als toerist door West-Papoea, het vroegere Nederlands-Nieuw-Guinea. Als journalist zou ze er niet binnenkomen. Ze ontmoet stamoudsten en activisten die zich onverschrokken uitspreken tegen de Indonesische machthebbers. ‘Het systeem vernietigt ons. De wereld moet weten wat hier gebeurt en Nederland in de eerste plaats.’

Hannah Zwaluw trekt als toerist door West-Papoea, het vroegere Nederlands-Nieuw-Guinea. Als journalist zou ze er niet binnenkomen. De geest van de Nederlanders waart er nog altijd door het landschap. ‘Voor de toekomst zie ik twee zwarte scenario’s: het geweld escaleert of de Papoea’s, moegestreden, geven de strijd op.’

Hannah Zwaluw trekt als toerist door West-Papoea, het vroegere Nederlands-Nieuw-Guinea. Als journalist zou ze er niet binnenkomen. Ze tekent verhalen op van Papoea’s die op alle mogelijke manieren onder druk staan van de Indonesische machthebbers. ‘Wat hier gebeurt, is ecocide, wat hier gebeurt, is genocide in slow motion, wat in de hooglanden gebeurt, is marteling en doodslag.’