Is het toepasselijk om met oorlogstaal aan te komen als het om literatuur gaat? Natuurlijk, als er gepolemiseerd wordt. Maar het is ook heel toepasselijk als iemand het werk en de persoon van een schrijver zo totaal confisceert dat er sprake is van annexatie, zelfs van kolonisatie. Alle waarderende woorden en superlatieven zijn dan gewaarmerkt door de kolonisator: afblijven.

De imperialistische driehonderd pagina’s waarmee Barber van de Pol Carry van Bruggen in Er is geen ander zijn dan anders zijn bij zich inlijft, verdringt voorlopig elk ander geluid. Niemand zal nog iets over haar willen zeggen, bang onderdeel te worden van een geloofsgemeenschap onder leiding van Van de Pol.

‘Ik ben vol van haar’ schrijft Van de Pol idolaat over Carry van Bruggen, alsof het om een zangeresje van een songfestival gaat. ‘Carry, c’est moi’, begint Van de Pol haar boek. Ze identificeert zich zo compleet met Carry van Bruggen dat je Barber van de Pol er voortaan bij krijgt, als stand-in....