De Nouvelle Vague was een jongensbende, maar een van de jongens was een vrouw: Agnès Varda. Haar regiedebuut La Pointe Courte dateert van 1954 en haar doorbraak kwam in 1961 met Cléo de 5 à 7, waarin in real time (van vijf tot zeven) een verhaal werd verteld. De film maakte indruk in Cannes en Varda werd La Varda.
Ze is nu eenentachtig jaar, maar zit niet stil. ‘Ik ben al sinds half acht vanochtend aan het werk,’ vertelt ze aan de telefoon. En nee, we gaan vooral niet bij het begin beginnen. Daarover heeft ze al een boek geschreven. ‘Varda par Agnès, heet het. Leest u dat maar.’
Varda blijft verrassen, ditmaal met een auto-bio-docu à la Varda, die ook voor wie haar verhaal al kent (met als rode draad haar relatie met de Franse musicalmaker Jacques Demy) op geen moment voorspelbaar wordt. Dat komt vooral door Varda’s speelse stijl.
Herinneringen jutten
In de film, Les plages d’Agnès, spoelt Varda haar leven terug. Het centrale beeld is Varda zelf die achteruit loopt, weg...
