Oorlog en vrede laten zich niet in gelijke stukjes snijden. Toch betrapte ik me erop dat ik tijdens de speech van Obama in West Point over de surge in Afghanistan weer eens zo’n lijstje zat te maken met vragen. Een verborgen, regelzuchtig hersenkwabje had het probleem-Afghanistan toch weer in tien stukjes weten te knippen.

1. Brachten tien sessies en zesentwintig uur vergaderen Obama op een andere oplossing dan McChrystal drie maanden geleden?
Antwoord: nee, zijn commandant wilde niet dertigduizend, maar minstens veertigduizend soldaten (‘medium risk’ noemde hij dat aantal) en droomde zelfs van tachtigduizend (low risk).

De (minstens) zevenduizend van de NAVO c.s. zijn politiek mooi meegenomen, maar komen uit vijfentwintig verschillende landen met allemaal hun eigenwijze militaire beperkingen. Géén extra troepen, wat vice-president Biden en ambassadeur Eikenberry wilden, bleek een non-starter.

2. Ging Obama’s speech nu over het opvoeren van de oorlog of het beëindigen ervan?