Zijn we niet vooral bezig de dekstoelen op de Titanic te herschikken? In zijn net verschenen boek Schokeffecten. Filosoferen in tijden van klimaatverandering stelt filosoof Wouter Kusters (56) meer van zulke ongemakkelijke vragen. Het draait daarin niet om het zoeken naar oplossingen, maar om diepgravende analyse. Zijn focus ligt bij wat hij noemt ‘de sombere delen van de klimaatbezorgdheid’: trauma, angst en depressie. ‘Ik wil de diepte verkennen en onderzoeken wat er gebeurt als de doemberichten écht tot je ziel doordringen,’ zegt hij in zijn kantoortje in een bedrijfsverzamelgebouw in het Zuid-Hollandse Reeuwijk.

Negatieve gevoelens worden vaak beschouwd als sta-in-de-weg voor praktische klimaatactie, en daarom gaan we te snel naar optimisme, vindt Kusters. ‘Al snel wordt de gapende leegte van de ondergang aangekleed met woorden. Met maatregelen, verklaringen, discussies, acties, relativeringen, woorden over woorden, praktische uitwerkingen, uitvoerbare...