‘Wat is het toch fijn dat Stephan Sanders mijn ongearticuleerde onderbuikgevoelens altijd precies, eloquent en goed onderbouwd onder woorden kan brengen,’ schreef VN-lezer Marjolein de Raat laatst nog op Facebook (we citeerden haar vorige week op de pagina Post). En nu gaat hij weg. Althans, bij ons. Afgelopen donderdag verscheen zijn eerste column in de Volkskrant, over drie weken staat zijn laatste in Vrij Nederland. Zestien jaar geleden schreef hij zijn eerste stuk voor ons, een essay waarin veel van de thema’s al de revue passeerden die hij in zijn columns (sinds 2001) zo precies, eloquent en goed onderbouwd onder woorden weet te brengen. Het ging over vreemdelingen en verwanten, over hoe we het net-iets-andere nodig hebben om onze eigenheid te bevestigen, over cultuurrelativisme, over beschaving en empathie, over ‘geboren en getogen allochtonen’, over identiteit. En het ging over Twente, zijn moeder, zijn zusje, hemzelf. Het persoonlijke wordt bij hem op elegante...
Het blad van week 37
Ik word steeds vaker uitgescholden
Word abonnee vanaf € 6,99 Sluit je aan
Wil je dit verhaal verder lezen?
Wil je dit verhaal verder lezen?
Sluit je aan bij Vrij Nederland. Ons journalistieke werk krijgt pas waarde als we jou erbij betrekken. Daarom is jouw lidmaatschap niet zomaar een transactie. Je maakt ons werk ermee mogelijk, en je steunt met jouw deelname onze missie.
Onze verhalen zijn voor jouw verdieping
Lees artikelen vanuit verschillende invalshoeken
Ontwikkel je eigen perspectief
Om onze journalistiek te beschermen kun je Vrij Nederland niet incognito lezen.
Om onze journalistiek te beschermen kun je Vrij Nederland niet incognito lezen.
Sluit je aan bij Vrij Nederland. Ons journalistieke werk krijgt pas waarde als we jou erbij betrekken. Daarom is jouw lidmaatschap niet zomaar een transactie. Je maakt ons werk ermee mogelijk, en je steunt met jouw deelname onze missie.
Onze verhalen zijn voor jouw verdieping
Lees artikelen vanuit verschillende invalshoeken
Ontwikkel je eigen perspectief