Ook ik was even betoverd door het subtiele spel van Henri Bontenbal. Eindelijk weer een leuke, bescheiden CDA-leider met een vleugje humor die zijn partij al orgelspelend terug zou brengen naar de christendemocratische basis. Zo’n ogenschijnlijk ongevaarlijke jongen die ondertussen dondersgoed weet wat hij doet. Hij hield mooie verhalen over gemeenschapszin en stal mijn hart toen hij het xenofobe en rechtsstaatvijandige kabinet om de oren sloeg met een goedgekozen term: democratisch ethos. Regeringspartijen kunnen wel in een document opschrijven dat ze de democratie en de rechtsstaat belangrijk vinden, maar het gaat om houding, daden en uitspraken. Precies het omgekeerde dus van Pieter Omtzigt en zijn NSC, die erop vertrouwen dat de werkelijkheid zich plooit naar papieren afspraken.