Alleen al uit de overweldigende mondiale belangstelling voor de Amerikaanse verkiezingen en voor het fenomeen Trump kunnen we concluderen dat de Amerikaanse hegemonie nog lang niet ten einde is.

Trump is geanalyseerd door psychi­aters en politicologen en alles wat er tussenin zit met een ijver die aan het pathologische grenst. Of deze ijver werd veroorzaakt door een hartstochtelijk verlangen naar inzicht of slechts een symptoom was van een bezweringsritueel laat ik in het midden. Sinds 2016 is de nieuws­consument zo gewend geraakt aan etiketten als narcist, psychopaat, sociopaat, dat de analyse, die feitelijk weinig meer is dan diagnose én oordeel (de diagnose als oordeel), snel net zo vermoeiend werd als oud nieuws.

Iets soortgelijks dreigt overigens te gebeuren met termen als racisme en fascisme. Om het anders te zeggen: als iedereen een beetje Eichmann is, dan wordt Eichmann zelf geleidelijk aan onschuldig.

Natuurlijk waren er ook originele en prikkelende typeringen. In de...