Sekswerk zonder dwang: ‘Ik mag toch zelf weten wat voor werk ik doe?’

Midden op de wallen is een tweepersoonsmatras gedumpt. Het ligt in de schaduw van de Oude Kerk, net naast het standbeeld van Belle, een prostituee die zelfbewust in de verte tuurt. ‘Zij ziet er toch niet uit als een slachtoffer?’ onderstreept raamwerker ‘Lucy’. Ze werkt niet onder haar echte naam, ze zegt wat klanten willen horen en wisselt van namen zoals anderen van sokken. Alleen toeristen kijken naar het standbeeld en lezen: ‘Respect sex workers all over the world.’ De klanten die deze maandagmiddag over de Wallen scharrelen, kijken vanuit hun ooghoeken naar de ramen. Wie eenmaal binnen is, komt meestal na een kwartier weer buiten en verdwijnt dan snel in de smalle straten.

Vrijwillig en met plezier

Eind vorig jaar liep ik mee met het Leger des Heils in Groningen. ‘The happy hooker zal best bestaan,’ zeiden ze daar, ‘maar wij hebben haar nog nooit gezien.’