Sinds de terreuraanslagen van Hamas op 7 oktober jl. en de respons van Israël, zien we een ongeremde opleving van haat. Partijen staan lijnrecht tegenover elkaar en alles lijkt geoorloofd in de strijd. Deze verharding kent een lange aanloop van ontmenselijking, een aanloop die nodig is om zóveel slechtheid op een ander te kunnen projecteren dat zijn of haar leven minder waard wordt. Noem het demonisering, of ‘otherization’, het komt op hetzelfde neer: de ‘ander’ wordt niet langer gezien als een individu vol morele dubbelzinnigheden, als een mens met angsten en dromen zoals de onze, maar als de verpersoonlijking van het kwaad. Om dat punt te kunnen bereiken zijn ten minste twee dingen nodig: een ijzeren loyaliteit aan de eigen groep, en het onvermogen je nog enigszins met de ‘ander’ te identificeren.

De kans is groot dat u het bovenstaande las als een beschrijving van Hamas en de Israëlische staat, of wellicht de Israëliërs en de Palestijnen, maar ik heb het hier...