De aankondiging verloopt doorgaans via een vast patroon tijdens een al dan niet spannend debat. Even wiebelt de bewindspersoon ongemakkelijk achter het spreekgestoelte. Er wordt oogcontact gezocht met een parlementariër, liefst een bekende vanuit de coalitie. Een getormenteerde bestuurlijke blik volgt, vergezeld door een diepe zucht.

Dan glinsteren de ogen van de bewindspersoon plotseling. ‘We stellen een onderzoek in! Een onafhankelijk onderzoek, geleid door een onafhankelijke commissie.’ Alsof hier, op een druilerige namiddag, een Haagse bestuurder zomaar hoogstpersoonlijk het ei van Columbus heeft gelegd. Het is theater, maar toch toont de coalitie in de Kamer zich vaak tevreden met dat ei.

Maar welbeschouwd heeft de bewindspersoon het Haagse duizenddingendoekje weer eens uit het gootsteenkastje getrokken. Het doekje waarmee problemen als sneeuw voor de zon verdwijnen, vaak zonder dat ze écht worden opgelost, is razend populair. Het doekje schuift alles vooruit in de...