De vermogensongelijkheid is groot en groeiende, zowel in Nederland als in andere landen – met de VS als uitschieter. Naast erfenissen en winst, zijn salarissen een belangrijke bron van vermogensongelijkheid. Er zijn extreme gevallen, zoals de torenhoge salarissen van CEO’s, topsporters, mediapersoonlijkheden en de sterren van de entertainmentindustrie. We hebben het hier over mensen die miljoenen per jaar verdienen, en tot op zekere hoogte ook over diegenen die iets minder verdienen – bijvoorbeeld een paar honderdduizend euro of dollar per jaar (al kun je discussiëren over waar je de grens legt tussen ‘goedbetaald’ en ‘extreem goedbetaald’). Laten we zeggen dat we hierbij kijken naar mensen wier vermogen als gevolg van zulke verdiensten de grens van ‘10 miljoen’ overschrijdt.
De beloning van corporate executives heeft de afgelopen decennia een enorme vlucht genomen, in het bijzonder in de VS en de Londense City. Van de 350 Amerikaanse bedrijven met de hoogste...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.
Superrijk omdat de gek het ervoor geeft – aan de artiest en sporter – of omdat het systeem dit regelt en oplevert. Dat laatste gaat altijd ten koste van een ander en heeft geen recht van bestaan.
Zie ook http://www.superrijkenbelasting.com
Wij als mensheid raken steeds meer uit balans. We bevinden ons in een politieke impasse. Het is tijd om deze politieke impasse te doorbreken.
Vervuiling limiteren pp kan met ‘natuurpunten’. Elk product of actie ‘kost’ ‘natuurpunten’. Iedereen krijgt er max 10.000 per jaar en ‘betaalt’ ook met ‘natuurpunten’. Heel veel geld hebben: zinloos!
Als je puissant rijk bent wil je niet geassocieerd worden met pauper. Alles is anders in het leven van een rijke. Hun morele principes zijn gericht op behoefte bevrediging. Narcisme en wellust..
Het gaat niet om te veel geld, maar om het feit dat rijken alles kopen wat ze willen; nemen buitenproportioneel grote happen uit de natuur ten koste van anderen. Hun vervuiling moet gemaximaliseerd.