‘We gaan een toekomstplan maken,’ kondigt een docent van Milio van de Kamp op een dag aan. Vijftien jaar oud is Van de Kamp, en net teruggezakt van de havo-kansklas en vmbo-t naar vmbo-kader. Het schoolgebouw is uitgewoond, de meubels zijn met een ketting aan de vloer vastgemaakt. Als er in de buurt iets gebeurt, zijn de leerlingen snel verdacht. In de pauzes eten Van de Kamp en zijn vrienden broodjes kebab zonder vlees, om kosten te besparen. Uit hun telefoons schalt het nummer ‘Ik heb schijt’ van Appa en Sjaak. De staat heeft schijt, dus de straat heeft schijt. Thuis is het koud, want daar is al jaren geen gas en elektriciteit meer.
Van de Kamp wil maar één ding: weg hier. Niet in de armoede blijven hangen. ‘Wat wil jij later worden, Milio?’ vraagt mevrouw Pinas. ‘Nou, mevrouw,’ zegt hij, ‘ik zou later wel psycholoog willen worden.’ Het zou een lange weg worden, van vmbo-kader naar wetenschappelijk onderwijs, maar hij heeft de route al uitgestippeld. De weg...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.
In de jaren 50 en 60 van de vorige eeuw, net voordat de Mammoetwet werd bedacht en ingevoerd was het geen enkel probleem om van de Ambachtsschool, later LTS naar de MTS, HTS en TH door de stromen.
Van LTS naar MULO was behoorlijk problematisch. Toch waren er mogelijkheden, want in die tijd kenden de leraren (m/v) hun leerlingen en hun mogelijkheden, zonder al die toetsen.
De volksverheffing door de arbeidersbeweging mislukte, de taalcompensatieprogrammas van de overheid werkten niet. Hoe deze schrijnende cultuurkloof te dichten? Verhoog het minimumloon aanzienlijk!
Mooi verhaal; ontroerend, boos makend en hoopgevend.
Mijn welgemeende complimenten ; ik wou dat ik jouw doorzettingsvermogen had toen ik jong was. Dan had mijn leven er nu heel anders uitgezien.