Deze column is ook te beluisteren. Lou-Anna Druyvesteyn leest voor.

Zowel in het intellectuele debat – als je daarover kunt spreken in dit land – als in het politieke spel lijkt het gehele metrische stelsel momenteel genadeloos terzijde geschoven. De lichten zijn alléén nog maar gericht op de mens erachter. Anekdotisch bewijs, persoonlijke ervaringen of aangrijpende ontmoetingen: ze vormen steeds vaker de basis voor overtuigingen en beleid. Let maar eens op, dan zie je de omvang van deze emoterreur.

Het is de politicus die Covid-19 pas serieus neemt als zijn eigen zoon erdoor wordt geveld, of reageert op de hulpkreten uit de verpleeghuizen als hij zijn moeder in de ontlasting aantreft.

Het is de journalist die een hele pagina in een kwaliteitskrant mag kwelen over haar verworven armoede-inzichten naar aanleiding van een vriendschap met een straatarme Oegandees, en een katern verder de opinie van een carnivoor die toevallig autopech kreeg voor een slachthuis en aan het zien...