Het was natuurlijk de titel van het boek die mij aantrok: Essayism. Die zegt dat er zoiets zou bestaan als ‘essayisme’, zoals je filosofische stromingen hebt als het existentialisme, humanisme of idealisme, zo zou er een manier van denken zijn die ‘essayisme’ kan worden genoemd. Er is veel over het essay en de essayistiek geschreven, maar zo specifiek als verondersteld wordt met ‘essayisme’ niet. Dat is ook gevaarlijk. Het essay is zo’n vrijzinnig genre dat het zich niet echt definitief laat omschrijven. Bij het essay hoort geen –isme.

Misschien is dat wel het echt kenmerkende van het essay, dat het geen artikel, geen column, geen beschouwing en geen verhandeling is. Het heeft van alles iets, maar gaat daarna zijn eigen gang. Wie zou denken dat je bureau en alles wat zich erop bevindt tot een essay kan leiden?

 In een goed essay valt alles op de gelukkigste manier op zijn plaats.

Een essay over de archeologische afgraving van je bureau waarbij onverwachte...