Filosoof Lisa Doeland (1982) heeft een zwak voor het unheimische, het monsterlijke en het spookachtige. In haar colleges op de Radboud Universiteit en de UvA zet ze studenten aan tot denken over kwesties als de apocalyps en het afval dat ons als spoken blijft achtervolgen, zoals het plastic in de oceaan en de microplastics in ons lichaam. ‘Ik probeer mijn studenten bijvoorbeeld bij te brengen dat het denken in termen van recycling gevaarlijk is, want dan heb je het gevoel dat er iets opgelost is en durf je nog meer te consumeren, waarmee je juist het systeem in stand houdt.’