ME-bussen, gezichtsherkenningssoftware, twee man politie per kraker, twee halsoverkop door de politie uit de schemering van een wegbezuinigde publieke sector gegrepen GVB-bussen en een Renault Twingo die de verdedigingsmuur vormde. Dat was ongeveer de setting op 27 november in de Marnixstraat in het centrum van Amsterdam toen het kraakpand Hotel Mokum werd ontruimd. Het was duidelijk dat de politie spektakel had verwacht.

Beelden doemen op uit de jaren tachtig: molotovcocktails, zwartgeklede krakers, tanks, een afgezette Vondelstraat, barricades. Alsof de tijd sindsdien heeft stilgestaan, alsof de politie haar bevoegdheden de afgelopen tien jaar niet verruimd heeft en kraken nooit strafbaar is gesteld, alsof de machtsverhoudingen tussen kraker en politie, tussen burger en overheid precies hetzelfde waren gebleven, kwam de politie die dag naar de Marnixstraat.

Voor het grijswitte pand stonden de krakers die dag in een groepje. Ze hadden er zes weken gezeten. Er waren filmavonden...