Er was eens een bijzonder en verlegen meisje. Met haar lange vlechten, mooie ronde gezichtje en grote ogen kon ze ingetogen doch vastberaden vertellen over het klimaat. Ze had op een vrijdag besloten om niet naar school te gaan en voor het Zweedse parlement op de grond te gaan zitten met een kartonnen bordje. De media kwamen er als vliegen op af: wat dat schattige meisje deed, zag er interessant uit. Niet veel later, als stoere puber, zei ze tegen wereldleiders met tranen in haar ogen: ‘How dare you’. Ze werd op elk podium uitgenodigd en ging klimaattoppen af.