‘Of we extreemrechts zijn? Nee hoor, we wilden gewoon winkelen en nu gaan we met jou naar het terras.’

Het was 20 september 2014 en ik stond op de kruising van twee straten vlakbij Plein 1813 in Den Haag te praten met drie mannen die zojuist probeerden bij de antiracisme-demonstratie van het Comité Tegen Racisme te komen, met daarin ook de extreemlinkse Antifascistische Aktie.

Het was een demo vol linkse inclusieve idealen. ‘Nederland is óók van Zihni Özdil!’ werd er geroepen – althans, toen nog wel, tegenwoordig wordt voormalig GroenLinks-Kamerlid Özdil in diezelfde kringen verguisd. Maar de gemoedelijke stemming van die dag was op nogal abrupte wijze totaal omgeslagen door drie naderende mannen die een heftige reactie opriepen. Enigszins bleu vroeg ik aan een opgefokte antifascist wie die mannen waren. ‘Neonazi’s,’ antwoordde hij. Het drietal leek qua uiterlijk, gympen en kleding eerder op hipsters dan op het dozijn mensen dat ik eerder enkele honderden...