Column

<p>Beste aanbidder van deze columnreeks,</p>
<p>Een tijdje terug deelde u me via een foto- en volgerloos instagramaccount mee dat ik als columnist niets te melden heb. U vertelde me dat ik alleen bij VN betrokken ben om dit blad aan een divers imago te helpen, u vertelde me dat ik een excuusallochtoon ben.</p>
<p>Doorgaans laat ‘fanmail’ uit racistische hoek me koud. Bij u lag dat anders. Het kriebelde nogal om u allerlei ziektes toe te wensen en u te bestempelen tot een scharmelinkelig restproduct van de evolutie. Voor ik het wist, kreeg ik een reactie uit mijn vingers die tekenend was voor mijn mentale toestand: ‘Met uw bestaan is vastgesteld dat God sommige van Zijn creaties geblinddoekt en onder het genot van een LSD-pilletje volbrengt.’ Dat luchtte op.</p>
<p>Uw opmerking lag gevoelig. Hoewel ik naar mijn idee altijd iets bijdraag en me daardoor nooit een excuusallochtoon voel, speelt er altijd twijfel op, twijfel of ik ook in de journalistiek was beland zonder mijn huidskleur. Te meer omdat mij regelmatig, zelfs door kennissen, vragen worden gesteld als: ‘Heb je als zwarte persoon tegenwoordig geen voordeel in de media?’, of: ‘Zit je niet ergens bij Vrij Nederland vanwege je achtergrond?’</p>
<blockquote><p>Geen excuusallochtoon, wel bang er één te zijn</p></blockquote>
<p>Er is vandaag de dag veel vraag naar diversiteit. Werkgevers die een voorkeur hebben voor personen van kleur zijn eerder regel dan uitzondering. Terecht zien ze in dat een diverse werkvloer meerwaarde heeft. Tegelijk hebben we als samenleving afgesproken dat roomwitte personeelsfoto’s problematisch zijn en boze twitteraars die oproepen tot cancelen, passen nu eenmaal niet in een goede PR-strategie.</p>
<p>Hoewel deze diversiteitsgeest godzijdank discriminatie op de arbeidsmarkt tegengaat, boort het verschillende onzekerheden bij me aan: zou ik ook aangenomen zijn als mijn huidskleur niet beantwoordde aan een populaire norm, doen mijn vaardigheden en competenties ertoe? Die vragen spoken niet alleen door mijn hoofd, maar door dat van vele anderen met een zichtbare migratieachtergrond. In De Morgen verscheen bijvoorbeeld een artikel waarin verschillende zwarte publieke personen vergelijkbare twijfels deelden; schrijver Sibo Kabona vertelde met een soort <em>imposter syndrome</em> te kampen. Personen van kleur worden geacht voordeel te hebben van de diversiteitsmentaliteit, maar in zekere zin zijn we er ook slachtoffer van.</p>
<p>In de emancipatiestrijd stond vroeger de betere arbeidspositie van personen van kleur centraal. Nu wij die posities steeds vaker bekleden, doet zich een nieuwe strijd voor: de strijd om serieus genomen te worden, om te tonen dat we meer zijn dan een bewijs voor antiracistische sollicitatieprocedures, om elke vorm van achterdocht bij conservatieve geesten zoals u weg te nemen. Maar misschien nog het meest om de achterdocht bij onszelf weg te nemen. Bij mijzelf.</p>
<p>Groet,<br />
Chard van den Berg<br />
Columnist van Vrij Nederland</p>
<p class="p1">
<div class="newsletter-teaser bg-gray">
    <div class="teaser__content__container">
                    <div class="teaser__header">Blijf vrij van geest. Lees onze nieuwsbrief.</div>
        
                    <div class="teaser__text">Ontvang de beste verhalen van Vrij Nederland twee keer per week in je mail. In elke nieuwsbrief ontvang je één artikel helemaal gratis.</div>
            </div>

    <div class="teaser__btn__container">
                    <div class="teaser__btn">
                <a class="btn btn--rounded btn--white-bg" 
                    href="/service/nieuwsbrieven"
                    data-ga-category="banner-newsletter-button" 
                    data-ga-label="Blijf vrij van geest. Lees onze nieuwsbrief." 
                    data-ga-action="clicked">Ja, dit wil ik ></a>
            </div>
            </div>
</div><span class="Apple-converted-space"> </span></p>


Ideeën

Samenleving

Wekelijkse Nieuwsbrief

Gerelateerd