<div class="lead">&#8230;de maakbare wereld niet dichterbij kwam, ondanks ambitieuze kruistochten tegen het kwaad</div>
<div class="wpg-element paragraph">
<p>Goed, je kunt dus kennelijk, terwijl je heerlijk in je eigen bedje ligt, ook zomaar verdwijnen in een negen meter diep gat dat moeder aarde in al haar ondoorgrondelijkheid meende te moeten creëren, maar verder was het best een goede week voor ons vertrouwen in de maakbaarheid van dit leven.</p>
</p></div>
<div class="wpg-element paragraph">
<p>Systeembiologen ontwikkelden een ‘routekaart’ van de mens, waardoor je langer gezond kunt blijven dankzij een op maat gemaakt dieet en pillen overbodig worden. Artsen genazen een pasgeboren baby van hiv met een cocktail van medicijnen. En alsof het niet op kon, namen de Zwitsers per referendum een wet aan die excessieve bonussen in het bedrijfsleven verbiedt, met de mogelijkheid om directies die zich er niet aan houden drie jaar in het gevang te smijten. Voilà, zo denk je dat iets nooit zal veranderen, en zo is het opeens opgelost.</p>
</p></div>
<div class="figure--right">
<figure id="post-42263 media-42263" class="align-none"><img decoding="async" src="https://www.vn.nl/wp-content/uploads/2013/03/4124d084-a623-4d8b-b410-6a4f93d0a8ae_18948607_preview1.jpg" alt="Maxims etiquetteregels... onderdrukken de nieuwsgierigheid niet. Foto: Patrick Post/HH" /><figcaption>Maxims etiquetteregels&#8230; onderdrukken de nieuwsgierigheid niet. Foto: Patrick Post/HH</figcaption></figure>
</div>
<div class="wpg-element paragraph">
<p>En toch zijn er ook tal van initiatieven tot maakbaarheid waar we vooral een beetje moedeloos van worden. Vanwege de condition humaine, waar je nu eenmaal zo moeilijk omheen kunt. Als een of andere uitgenaste managementgoeroe een willekeurige dag uitroept tot Nationale Complimen­ten­dag krijg je daarmee echt nog geen zin om tegen die aartsluie collega die altijd zo ontzettend uit zijn waffel meurt te zeggen: ‘Kap­per­tje geweest? Zit leuk joh!’ En als Maxim Februari etiquetteregels opstelt voor het omgaan met transseksuelen, waarvan de voornaamste luidt dat je niet zult vragen hoe het een en ander achter de rits gesteld is, verandert dat niets aan het feit dat iedereen daar tóch ontzettend nieuwsgierig naar is, en dat de journalist die hem interviewt ongetwijfeld op pad is gestuurd met de expliciete opdracht te informeren hoe de vlag erbij hangt.</p>
</p></div>
<div class="figure--right">
<figure id="post-42263 media-42263" class="align-none"><img decoding="async" src="https://www.vn.nl/wp-content/uploads/2013/03/51bee8a8-e76e-43f4-87b2-058a1d4d6bd4_03411556_preview1.jpg" alt="Het Zweedse model... onderdrukt de mannelijke lust niet. Foto: Marco Okhuizen/HH" /><figcaption>Het Zweedse model&#8230; onderdrukt de mannelijke lust niet. Foto: Marco Okhuizen/HH</figcaption></figure>
</div>
<div class="wpg-element paragraph">
<p>Een zelfde gevoel van moedeloosheid bekruipt ons bij de kruistocht die de PvdA heeft ingezet tegen uitwassen in de prostitutie. Een lovenswaardig streven, daar niet van. Kamerlid Myrthe Hilkens reisde met veel tamtam af naar Zweden, in haar ogen een lichtend voorbeeld omdat hoerenlopen daar strafbaar is gesteld. Zoals we trouwens altijd naar Scandinavië kijken als wat dan ook om een of andere reden beter moet. Best vreemd in dit geval, en niet alleen omdat zowat elke Nederlander in de serie The Bridge heeft gezien dat die malle noorderlingen hun hoeren gewoon in tweeën zagen en het onderstel doodleuk op een brug tegen de romp van een politica aanleggen. Maar vooral omdat zo’n aanpak toch de suggestie wekt dat de vraag naar wat niet voor niets het oudste beroep ter wereld is, van bovenaf kan worden teruggedrongen.</p>
<p>Wensdenken noemen we dat. Waarschijnlijk was het maakbaarheidsideaal beter af geweest als we het menselijk – in dit geval: mannelijk – tekort zouden aanvaarden en alles op alles zouden zetten om de branche te reguleren en misstanden uit te bannen. Als het in de zedeloze bankensector kan, dan toch zeker ook in de wereld van de lichte zeden. Je hebt er alleen een minister voor nodig die er niet voor terugdeinst om de staatshoer in zijn portefeuille op te nemen.</p>
</p></div>
<div class="figure--right">
<figure id="post-42263 media-42263" class="align-none"><img decoding="async" src="https://www.vn.nl/wp-content/uploads/2013/03/1fb0e00d-18d6-4097-9165-53db419e5b8f_the-bridge-broen_preview1.jpg" alt="En dat beeld uit &#039;The Bridge&#039;... krijgen we ook niet uit ons hoofd" /><figcaption>En dat beeld uit &#8216;The Bridge&#8217;&#8230; krijgen we ook niet uit ons hoofd</figcaption></figure>
</div>
<div class="wpg-element paragraph">
<p>Hoe dan ook, intussen heeft de PvdA wel fijn het morele gelijk aan haar zijde. Nee, u hoort ons het woord ‘afleidingsmanoeuvre’ niet gebruiken. Het zou natuurlijk kwaadaardig zijn om te insinueren dat zoiets mooi meegenomen is, in een periode waarin de partij druk doende is om aloude verworvenheden van de werkende klasse – zeg maar: de reden waarom ze ooit werd opgericht – één voor één te verkwanselen of, zo u wilt, ‘aan te passen aan de moderne tijd’. Vanzelfsprekend staat het recente waardenoffensief van de PvdA (denk ook aan Ronald Plasterks pleidooi tegen pesten en Hans Spekmans oproep tot beschaving op internet) volledig los van het feit dat de voorheen socialistische partij zich er tegelijkertijd zo makkelijk voor leent om het hele sociale stelsel uit te kleden, teneinde zelf maar op het pluche te kunnen blijven zitten. Maar om de een of andere reden bleef dat ene beeld uit The Bridge maar opdoemen in ons hoofd. Half politicus, half hoer, waar deed ons dat nou toch aan denken?</p>
</p></div>


Robert van de Griend

Sander Donkers