Voor mij begon het met een artikel in de krant: ‘Noord-Koreaans restaurant opent in Amsterdam’ luidde de kop. Twee mannen met dezelfde voornaam hadden een groep Noord-Koreanen naar Nederland laten vliegen om een restaurant te beginnen in een voormalig buurthuis in Amsterdam-Osdorp. Het klonk als fictie en dat is het nu ook. Mijn debuutroman Honden huilen niet verscheen in april.

Enerzijds is schrijven over Noord-Korea niet moeilijk. Het gesloten land spreekt tot de verbeelding, absurdisme lijkt aan de orde van de dag. De verhalen liggen voor het oprapen. Maar ik wilde meer dan dat, ik wilde weten wat zich achter de stoïcijnse maskers van Noord-Koreanen bevond. Ik las alle boeken die ik kon vinden, bekeek documentaires, ging naar lezingen over Noord-Korea, sprak een Noord-Koreaanse vluchteling en bezocht uiteindelijk het land zelf.

Een van de boeken die ik las, was Het meisje met de zeven namen van de uit Noord-Korea gevluchte Hyeonseo Lee. Zij schreef met behulp van de Engelse...