De commentaren op de stormachtige opkomst van Thierry Baudet kunnen met enige slordigheid in tweeën verdeeld worden. De ene stapel relativeert zijn verkiezingswinst. Ik las zelfs artikelen die beweerden dat er eigenlijk niets bijzonders aan de hand is: 20 procent van de Nederlanders is nu eenmaal boos en ontevreden en dat zal altijd zo blijven. Joyeus, was een van de welwillendste laconieke typeringen van de man. Amusant, hoorde ik een katholieke priester op tv zeggen. ‘Negeren’, is de laconieke slotsom van een columniste.

De tweede relativeervariant is om de winst in de parlementaire traditie van boer Koekoek, Pim Fortuyn en Geert Wilders te plaatsen, die van gaten op rechts profiteerden en we moeten hun achterban natuurlijk wel serieus nemen en dat is lastig maar daar kunnen we wel mee leven. Ook niks bijzonders eigenlijk. De mores van de Haagse politiek zijn dat je een eigenwijze nieuwkomer weliswaar als een electoraal ongemak beschouwt, maar je bent sportief en je zegt...