Je kent het wel. Een vriendin en haar gezin gaan verhuizen en hebben hulp nodig. Zij belt je op: ‘We hebben een paar extra handjes nodig, kun je op zaterdag? Ik zorg voor lunch!’
De vriendin hielp jou laatst ook uit de brand, dus die zaterdag kom je netjes om negen uur ’s ochtends uur opdagen. Je sjouwt een doos of twaalf het ene appartement uit en, na een kort ritje in het Bo-rent-busje, het andere in. Na een uur of drie mogen de handschoenen weer uit en is het tijd voor lunch. Je krijgt een knuffel en de belofte dat, mocht je ooit iets nodig hebben, je altijd kan bellen.
Normaalste zaak van de wereld? Zonder er erg in te hebben, heb je een van de oudste menselijke uitwisselingsmechanismen beoefend: de wederkerigheid. Een uitwisselingsvorm die dominant was lang voordat er geld of een ‘markt’ bestond.
Als we het over uitwisseling hebben, denken we automatisch aan het uitwisselen van producten en diensten voor geld op de ‘markt’: markthandel of commodity exchange. En...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.
Wellicht ook interessant om in het kader van een post-kapitalistische aandacht te besteden aan het produceren \’on demand\’. Hoe ver kan dat gaan? Kunnen we de consumptie-aanjagende reclame afschaffen.
Ik denk aan de betekeniseconomie, met de commons.
Ik heb grote moeite met het gebruikte idioom in dit artikel…\”de postkapitalistische blik\”, \”poolen\”…een beetje introductie en definitie lijkt me wel op z\’n plaats…waar heb je het over?