Er zijn belangrijke verschillen tussen Jamal Khashoggi en Iyad el-Baghdadi. De eerste een Saoediër met voorheen goede contacten met het Saoedische koningshuis, de tweede een statenloze Palestijn en erkende vluchteling in Noorwegen. Khashoggi een schrijver en journalist, el-Baghdadi een schrijver en activist. Khashoggi is dood, el-Baghdadi leeft. En hoewel el-Baghdadi het lang niet altijd eens was met Khashoggi, heeft hij er sinds de moord op zijn collega in de Saoedische ambassade in Istanbul een belangrijke taak bij: het geluid dat Khashoggi liet horen blijvend laten klinken. El-Baghdadi in een telefonisch interview: ‘Net als Khashoggi wil ik elites wereldwijd laten weten wat onze aspiraties zijn. Er leeft een sterk beeld in het Westen dat de Arabische cultuur niet samengaat met democratie. Dat is ontmenselijkend. Ik wil dat idee niet zozeer tegenspreken maar met mijn stukken het tegendeel laten zien.’
Als journalisten worden vermoord, sterft ook hun verhaal
Zesenzeventig journalisten werden er wereldwijd vermoord in 2018. In de laatste tien jaar gaat het om 974 journalisten. Niet zelden zweren achterblijvende collega’s dat het verhaal van de vermoorde verteld zal blijven worden, dat met de journalist niet ook zijn of haar verhaal zal sterven. Journalist Fréderike Geerdink onderzocht het, en concludeert: het verhaal sterft wél.
