‘Toen ik een paar dagen geleden aankwam op Terschelling,’ vertelde Freek Vielen van het Nieuw Utrechts Toneel / De Nwe Tijd vorig jaar op Oerol tijdens de ‘theatrale denkexercitie’ De Futuristen, ‘moest ik een heel eind fietsen. Het was lang geleden dat ik zo’n eind moest fietsen. En ik dacht: wat heerlijk. Wat is fietsen toch fijn. Eigenlijk kan ik best goed fietsen. Ik zou het vaker moeten doen. Toen ik die avond terugreed, had ik tegenwind. En pas toen realiseerde ik me dat ik op de heenweg wind mee had gehad. Toen ik weer thuis was – moe, chagrijnig en uitgeput van dat klote-eind fietsen, tegen die kutwind in – toen dacht ik: wat gek dat ik de wind mee niet heb gevoeld. Dat ik de wind mee gewoon als mijn eigen prestatie heb gezien. En ik dacht ineens een beetje beschaamd: waarschijnlijk gaat het vaker zo in het leven. Als je wind mee hebt, dan tel je die wind op bij je eigen prestaties. Dan zeg je: “Ik heb die studie afgemaakt”, “ik heb die baan...