Sjors leest zijn verhaal ook voor.

Ik loop langs het Landwehrkanal in Berlijn, daar waar de snel gentrificerende wijken Kreuzberg en Neukölln tegen elkaar aanschuren. Onder de treurwilgen, boven op de klimop die als een groene waterval de oever af het water in stroomt, staan verschillende koepeltentjes waar mensen de nacht doorbrengen. De tentjes staan beschut tussen struiken en bomen, aan de schaduwzijde van het onder Berlijners zo geliefde kanaal. Ze staan op zo’n twintig, dertig meter afstand van elkaar. Naast een groengrijze koepeltent staat een rollator op de handrem om niet het kanaal in te rollen. Sommige tenten zijn versleten, beschimmeld en omsingeld door afval. Andere zien er gloednieuw uit en zijn strak met haringen neergezet. Direct naast twee nieuwe tentjes die zij aan zij staan, staan goed onderhouden fietsen op hun standaard geparkeerd. De keerzijde van deze rustige en groene locatie langs het Landwehrkanal is wel dat de tentbewoners moeten slapen op de schuine...