<div class="wpg-element paragraph">
<p>De secretaris-generaal van Amnesty International kreeg 600.000 euro na een arbeidsconflict – geld van donateurs. </p>
<p>Geschokte gezichten bij Amnesty International. De Nederlandse afdeling van de mensenrechtenorganisatie wil &#8216;direct opheldering&#8217; van het internationaal bestuur in Londen over de riante vertrekbonus die oud-secretaris-generaal Irene Khan vorig jaar ontving.</p>
</p></div>
<div class="wpg-element paragraph">
<p>Acht jaar lang was Khan secretaris-generaal van Amnesty International. Ze trad op de voorgrond in de nasleep van 9/11, en vond dat Amnesty niet langer alleen moest opkomen voor gewetensgevangenen, maar ook voor de armen in de wereld. &#8216;Voor mij is armoede een ontkenning van mensenrechten en een belediging van de menselijke waardigheid,&#8217; schreef ze in haar boek <i>Een ongehoorde waarheid. Armoede en mensenrechten</i> dat in 2009 uitkwam bij haar vertrek als secretaris-generaal. Khan maakte een uitgebreid afscheidstournee en gaf overal interviews waarin ze hoog opgaf over het belang van de strijd tegen de armoede. Naar nu blijkt woedde er in die periode een strijd tussen het internationaal bestuur van Amnesty International en Khan. Zij wilde nog een derde periode aanblijven, het bestuur vond dat ze moest vertrekken, het was tijd voor een frisse wind.</p>
<p>Nieuws over haar financiële regeling komt pas nu naar buiten omdat afgelopen februari het jaarverslag 2010 werd gepubliceerd. Het relletje begon in de Britse pers. Daar ontdekten ze dat Khan 600.000 euro had meegekregen bij haar vertrek. Haar assistent Kate Gilmore kreeg 360.000 euro mee. De verontwaardiging in Groot-Brittannië was groot, maar al snel bleek dat de uitbetaling niet was tegen te houden. Die werd gedaan door een BV die niet onder de Britse goededoelenwetgeving viel. Ook in de Vlaamse media werd de kwestie breed uitgemeten. &#8216;Onaanvaardbaar&#8217;, &#8216;verbazingwekkend&#8217;, zo luidden de reacties.</p>
</p></div>
<div class="wpg-element paragraph-quote">
<blockquote>
<p>&#8211; Nederlandse woordvoerder: &#8216;We zijn niet blij, en dat is zachtjes uitgedrukt&#8217;</p>
</blockquote>
</div>
<div class="wpg-element paragraph">
<p>Amnesty reageerde aanvankelijk defensief. De voorzitter van het internationaal uitvoerend comité, Peter Pack, wilde in eerste instantie niets zeggen. Maar hij veranderde onder invloed van de aanzwellende stroom verontwaardigde reacties van mening. In een <a href="http://www.amnesty.nl/documenten/IEC%20letter%20PP%2025%20February%202011.pdf" class="normal" title="http://www.amnesty.nl/documenten/IEC%20letter%20PP%2025%20February%202011.pdf">lange brief</a>, die op het internet te vinden is, betuigt hij spijt dat de beslissing om Khan een ontslagvergoeding mee te geven niet beter is gecommuniceerd, zeker nu de beslissing heeft geleid tot &#8216;aanzienlijke ontzetting&#8217; binnen de Amnesty-gelederen.</p>
<p>Na langdurig onderling overleg, uitvoerig juridisch advies en gedetailleerde discussies met organisaties waar vergelijkbare problemen hebben gespeeld, kwam het bestuur tot het oordeel dat een afvloeiingsregeling onontkoombaar was. Khan had ook ontslag kunnen krijgen, maar dat zou &#8216;enorme schade toebrengen aan onze activiteiten en onze reputatie&#8217;. Het zou ook leiden tot langdurige rechtszaken en &#8216;aanzienlijke&#8217; financiële risico&#8217;s.</p>
<p>En dus gaf het internationaal bestuur na veel &#8216;soul searching&#8217; het groene licht aan &#8216;de minst slechte oplossing&#8217;, een door juristen getroffen financiële regeling. &#8216;Ik kan niet genoeg benadrukken dat we zelf als leden en vrijwilligers van Amnesty weten hoe moeilijk het is om fondsen voor de organisatie te werven en we zullen dan ook nooit uitgaven goedkeuren als er niet hele goede redenen waren,&#8217; zo verdedigt Pack zich. Hij benadrukt verder dat een deel van de vertrekbonus bestaat uit achterstallig salaris en pensioenbetalingen. Maar dan nog blijft er een pure vertrekbonus over van 223.000 euro.</p>
<p>In Groot-Brittannië en Vlaanderen stonden de afgelopen twee weken al verontwaardigde stukken in de dagbladen, Nederland bleef tot nu toe achter. Wel zette Amnesty Nederland vooruitlopend op mogelijke publiciteit een eigen verklaring op haar website, waarin met ongeloof wordt gereageerd op het nieuws over de vertrekbonus.</p>
<p>In 2009 werd Khan nog met veel egards ontvangen toen ze bij haar afscheidstournee het hoofdkantoor in Amsterdam aandeed en in de Rode Hoed debatteerde over armoede en mensenrechten met oud-minister Jan Pronk en Oxfam-directeur Farah Karimi. In het interview met het Amnesty-blad <i>Wordt Vervolgd</i> presenteerde Khan zichzelf als een bescheiden mens. Ze huisde in een &#8216;eenvoudig&#8217; kantoor. Over haar boek zei ze: &#8216;Ik heb het geschreven, de opbrengsten gaan naar Amnesty.&#8217; De verbazing over haar riante exitregeling is dan ook groot. &#8216;Deze bedragen zijn verontrustend voor leden, donateurs, vrijwillige activisten en anderen die bij het werk van Amnesty International betrokken zijn,&#8217; aldus een <a href="http://www.amnesty.nl/index?w=70864" class="normal" title="http://www.amnesty.nl/index?w=70864">verklaring op de website van Amnesty Nederland</a>.</p>
<p>De Nederlandse afdeling voert inmiddels gesprekken over de hoogte van de eenmalige uitkering aan Khan. Ook wil de Nederlandse afdeling het toezicht op het internationaal bestuur verstevigen. &#8216;We zijn niet blij, en dat is zachtjes uitgedrukt,&#8217; aldus een woordvoerder.</p>
<p>Irene Khan is niet bereikbaar voor commentaar.</p>
</p></div>
