Door de kinderopvangtoeslagaffaire bij de Belastingdienst die staatssecretaris Menno Snel de kop kostte, en de ophef over de burgerdoden in Irak die minister Ank Bijleveld in grote politieke problemen bracht, is de discussie over de transparantie van de overheid de afgelopen maanden in alle hevigheid opgelaaid.
Pas na eindeloos aandringen van kritische Kamerleden, talloze Kamervragen en spoeddebatten en vooral het vasthoudende graafwerk van een handjevol journalisten kwam de gewenste informatie broksgewijs naar buiten, en tot op heden nog zo onvolledig dat de suggestie van de doofpot in beide gevallen nog steeds niet is weggenomen. En in beide affaires, is inmiddels met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid te zeggen, zal de hele waarheid ook nooit aan het licht komen, zelfs niet als het in beide gevallen tot een parlementaire enquête zou komen.
Dat zit zo.
De afgelopen weken legde ik mijn oor te luisteren bij topambtenaren op verschillende ministeries, en kreeg ik bijna...
