<div class="lead">
Die builenpest is nu toch echt best lang geleden.
</div>
Er worden steeds meer ratten gesignaleerd in Amsterdam. Ratten &#8216;<a href="http://www.nu.nl/amsterdam/4251988/ratten-zo-groot-als-katten-in-noord.html" target="_blank">zo groot als katten</a>&#8216; flaneren onbekommerd over de stoep en liggen uitgebreid te kroelen in de berm, terwijl ze schalks knipogen naar de verschrikte buurtbewoners. Het begon in Noord, maar inmiddels duiken er vanuit de hele stad <a href="http://www.rtvnh.nl/nieuws/184077/hier-vindt-je-de-meeste-ratten-in-amsterdam" target="_blank">filmpjes</a> op van de ongemanierde knaagdieren. De plaag zou zijn ontstaan door een reeks teleurstellende winters, door vervelende buren die hun afval uit het raam kieperen en door de werkzaamheden aan de Noord-Zuidlijn; kortom, door zo&#8217;n beetje alles wat er op dit moment mis is met de wereld. De Partij van de Ouderen is dan ook <a href="http://www.ad.nl/ad/nl/1041/Amsterdam/article/detail/4290116/2016/04/26/Amsterdam-verantwoordelijk-voor-groeiend-aantal-ratten.dhtml" target="_blank">woedend</a> op de gemeente, die er volgens hen niet genoeg aan doet om de beestjes te bestrijden, en om zo de &#8216;psychologische schade&#8217; te voorkomen die mensen kunnen oplopen als ze te diep in de kraaloogjes van een rat kijken.
De ophef is begrijpelijk. Als moderne stadsbewoner is een rat in je keukenkastje vinden het ergste wat je kan overkomen. We haten ratten. Ze zijn viezig, ze hebben een onbetrouwbare smoel en zijn net groot om met je schoen te kunnen pletten.
<q class="pull-left">Ze zijn viezig, ze hebben een onbetrouwbare smoel en zijn net groot om met je schoen te kunnen pletten.</q>
Ratten gedijen het best op de plekken waar wij het liefst wegblijven, in de schaduw van onze beschaving: in het riool, op de vuilnisbelt of tussen de kleren van een verfomfaaide meneer op straat. Ze confronteren ons met de donkerste kant van onszelf: waar de mens er een puinhoop van maakt, daar bloeit de rat. Mijn eerste rat zag ik een paar jaar geleden, toen ik &#8216;s avonds in de rij stond voor een feestje. Iets verderop zat een meisje in een bushokje, lijkbleek en stomdronken, met haar handen om haar knieën heen. Toen iemand erheen liep om te vragen hoe het ging, begon ze onbedaarlijk te braken.  Op dat moment schoot er een rat uit de rioolput tevoorschijn,  aangetrokken door het geluid van de spetterende plas braaksel, en begon gretig van het overgeefsel te eten. Ratten leven van menselijk falen.
Misschien ligt onze rattenhaat eigenlijk meer aan onszelf, dan aan het beestje. Natuurlijk kunnen ze potentieel ziektes overbrengen en je tuinslang doorknagen, maar het lijkt alsof verreweg de grootste overlast die ratten veroorzaken &#8216;psychologische schade&#8217; is. Het zijn niet eens de dingen die ze doen, maar het is vooral hun aanwezigheid waar we bang en ongemakkelijk van worden.
Misschien wordt het tijd dat we de rat vergeven, en gewoon accepteren als onderdeel van het bloeiende eco-systeem van de stad.  Met die opgevoerde afkeer van ratten hebben we alleen onszelf. En kijk bijvoorbeeld naar dit <a href="http://time.com/4305455/bagel-rat-floating/" target="_blank">filmpje</a>, waarin een rat een bagel gebruikt om rustig rond te dobberen in de goot. Dat is toch best schattig.

Amarens Eggeraat

Gerelateerd