<div class="lead">
Hoewel we vrijwel zeker weten dat het &#8216;gevonden&#8217; schetsboek van Van Gogh vol neppers staat, maken media in alle rust reclame. Van Gogh sells, echt of nep.
</div>
Gisteren kwam de aap uit de mouw. De ‘experts’ die vinden een schetsboek van Vincent van Gogh <a href="http://www.volkskrant.nl/beeldende-kunst/mogelijk-schetsboek-van-gogh-opgedoken~a4321741/" target="_blank">te hebben ontdekt</a> willen graag ‘binnen redelijke termijn een openbaar debat’ aangaan met de ‘experts’ van het Van Gogh Museum die op hun beurt vinden dat het schetsboek een ‘imitatie’ is. Een eufemisme voor vals, als je het mij vraagt. Als het museum niet ingaat op die uitnodiging zal het zich in een kwaad daglicht stellen.
Maar wie is in dit geval de boosdoener? Twee hooggeleerde kunsthistorici, die zich eerder over Van Gogh hebben ontfermd, proberen een uit de lucht gevallen schetsboek dat van Vincent zou zijn echt te verklaren. Ronald Pickvance had zich ooit afgevraagd of Van Gogh in de laatste periode van zijn leven niet veel meer had getekend dan tot nu toe bekend is. Bogomila Welsh-Ovcharov ‘vond’ het schetsboek bij een ‘eenvoudige vrouw’ die niet wist wat ze in huis had. Tijdens hun onderzoek krijgen ze van de staf van het Van Gogh Museum nul op het rekest. Hun ‘vondst’ en de publicatie daarover waarmee aanzienlijke revenuen verdiend konden worden, ontglipte hen.
<q class="pull-left">Bogomila Welsh-Ovcharov ‘vond’ het schetsboek bij een ‘eenvoudige vrouw’ die niet wist wat ze in huis had.</q>
Maar ze vonden een manier om hun gelijk te halen: ze vonden gerespecteerde uitgevers in vele landen bereid hun ‘vondst’ te publiceren. In die publicatie verzwegen ze het negatieve oordeel van de medewerkers van het Van Gogh Museum, dat volgens mij steekhoudend is. Een blind paard ziet dat het valse tekeningen zijn. Tot zover de ‘wetenschappelijk’ aanpak van de publicatie! En ja hoor, de eerste klap werd omgezet in een daalder, want de ‘vondst’ werd een wereldwijd mediamoment. Vincent is kassa, niet alleen voor het museum, ook voor degenen die over hem publiceren. <a href="https://www.nrc.nl/nieuws/2016/11/15/van-goghs-schetsboek-lag-tussen-de-kasboeken-5299105-a1531879" target="_blank">NRC-Handelsblad</a> ging het verst. Het publiceerde op dezelfde dag een interview met Bogomila Welsh-Ovcharov die mocht jubelen over het schetsboek dat zij aan Van Gogh toeschreef en een artikel waarin die toeschrijving door het Van Gogh Museum in twijfel werd getrokken. Niets aan de hand zou je zeggen. Maar de dag erna verscheen op pagina twee een hoofdredactioneel commentaar waarin de argumenten van het museum werden onderschreven, die op pagina 14 van de cultuurbijlage uitgebreid werden behandeld. Maar nu komt het: op pagina 6 van dezelfde dag een advertentie van NRC Boeken om de publicatie van Welsh-Ovchrov te kopen. De ‘kwaliteitskrant’ was voor de publiciteitsmachine van de uitgevers gezwicht.
Mijn sterke indruk is dat de bedriegers zijn bedrogen. De onderzoekers door de vervalser, een aantal kranten door de uitgevers. Grote vraag blijft: wie heeft deze neppers dan wel getekend?

Gerelateerd