Deze column is met dank aan Blendle ook te beluisteren.

Het meest ontluisterend aan de zaak rondom de voormalig opiniemaker, ambtenaar van de gemeente Amsterdam en CDA-oogappel die zich op de piek van de corona-wanhoop voordeed als zorg-Samaritaan zonder winstoogmerk, is niet dat hij en zijn kornuiten stiekem een bedrag ter grootte van vijfhonderd verpleegkundige-jaarsalarissen in hun zak staken. Het is ook niet dat op het hoogste niveau alle deuren opengingen voor iemand zonder enige relevante kunde of ervaring, waar Leroy uit Broekhoven of Yassin uit Nieuw-West nog geen nummertje voor de wachtkamer zouden krijgen. Iedereen die iets van netwerk-meritocratie Nederland snapt, kon dit uittekenen. Nee, het meest opvallend aan deze affaire is dat opeens zichtbaar werd hoezeer de positie van de journalistiek is uitgehold.

Frank Hendrickx en Tom Kreling van de Volkskrant hadden op 15 mei j.l. de primeur met een mooi staaltje onderzoeksjournalistiek. Ze onthulden dat achter de...