Zo is het begonnen: ik lag rustig naast Polly te slapen, net als anders.
Toen werd ik ineens gewekt door een stem die zei: voor de sneeuw smelt, ga jij een rake sneeuwbal werpen waarbij vijf liter bloed zal vloeien. Ik zat meteen rechtop. Het was niet de stem van mezelf uiteraard en al helemaal niet de stem van Polly omdat die lekker lag te knorren. We houden het er maar op dat iets, ik weet niet wat, zin had om mij in alle vroegte te wekken en met zo’n vreemde opdracht op te zadelen.
Er lag al dagen sneeuw, dus dat was het gekke niet. En die stem op zich was ook het gekke niet. Er zijn wel meer lieden die stemmen horen zonder dat die uit een mond van vlees en bloed komen. En al met al viel die hele opdracht tamelijk mee. Alleen dat bloed dan, ik bedoel, normaal gezien is een sneeuwbal verschrikkelijk zacht. Daarom vond ik dat bloed een tikje vreemd. Maar ach,...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.