Wat had ik dan gehoopt? Stiekem toch dat het wereldvreemde Syriza, de ultralinkse partij in Griekenland, nipt een overwinning zou behalen, de kranten bol zouden staan en er, in plaats van ‘een zekere opluchting’ sprake was van een ‘onmiskenbare paniek’ in de Europese gelederen. Het is niet gebeurd, en Griekenland lijkt voor wel twee hele weken gered.
Waarom die zucht naar ramp en catastrofe? Hier moet ik mijzelf onder de loep nemen. Naast krantenlezer en burger ben ik stukjesschrijver, en elke journalist kent een niet eens zo’n verborgen verlangen naar de shock- ervaring. Het is heel erg wat daar in Griekenland of Spanje of de Oekraïne gebeurt, maar het levert ook reuring op, behoefte aan liveverslagen, duiding en veel werk. Nieuws wordt bij voorkeur gemaakt door het onverwachte en onvoorziene, en ook de verslaggever die onpartijdigheid hoog in zijn vaandel heeft staan, draagt de...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.