Media
Nederlandse media hebben er nog nauwelijks over bericht, elders is al druk gepubliceerd over de Facebookpagina ‘The Uprising of Women in the Arab World’. Sinds de oprichting begin oktober hebben de initiatiefneemsters meer dan 75.000 likes binnengehaald. En dat aantal groeit met de dag. Op de betreffende pagina staan foto’s van vrouwen (en enkele mannen) uit Arabische landen die een zelfgeschreven tekst in de hand houden. Daarop vermelden ze waarom ze zich achter het initiatief scharen. ‘Omdat ik de wet verwerp die het goedkeurde dat ik als kind werd verkracht onder het mom van een huwelijk.’ ‘Omdat ik wil dat de maatschappij me ziet als vrouw, en niet als dochter, echtgenote, moeder.’ ‘Omdat ik niet begrijp waarom vrouwen de schuld krijgen als ze een meisje baren.’
Veel van de vrouwen poseren ongesluierd. Al snel bleek dat dit niet zonder risico is. Een van hen, Dana Bakdounis, had een identiteitsbewijs getoond met daarop een pasfoto van haar ingepakte zelf. Zij staat achter het initiatief, schreef ze, ‘omdat ik twintig jaar lang niet de wind mocht voelen door mijn haren en langs mijn lichaam’. Om onduidelijke redenen (het reglement zou zijn overtreden) besloot Facebook haar bijdrage te verwijderen. Pas na hevig Twitterprotest – met de hashtag #windtodana – was de post weer te zien.
Hoeveel effect zo’n Facebookcampagne uiteindelijk heeft, ik wilde dat ik het wist. Maar roerend blijft het, zo’n strijd voor vrijheden die aan uw en mijn voeten liggen.
Toeval bestaat niet. Ook onze eigen publieke taakomroep NTR besteedde dit weekend aandacht aan de hoofddoek. Afgelopen zondag was de eerste aflevering te zien van een driedelige reeks over Nederlandse ‘lipstickmoslims’. Maakster Samira el Kandoussi, las ik in mijn omroepgids, besloot vijf jaar geleden haar hoofd te bedekken. Rokjes schuwt ze sindsdien, make-up niet. Met de prangende vraag of zulks wel mag van haar geloof ging ze op pad. Daartoe bezocht ze, alsof er geen andere bestaan, uitsluitend behoofddoekte moslima’s: kekke jonge meiden, de Amsterdamse stadsdeelbestuurder Fatima Elatik, twee ultravrome nikaabdraagsters. Vervolgens reisde ze af naar Egypte – inderdaad, een van die landen waar het klimaat voor vrouwen sinds de Ara­bi­sche lente dramatisch is verslechterd. Alleen hoorden we daarover geen woord. El Kandoussi stak haar licht op bij een populaire televisieprediker en bij een topmodel. Beiden benadrukten dat vrouwen heus make-up en kleurige kleding mogen dragen, mits ze zich netjes houden aan het hoofddoekvoorschrift.
Dus wij hebben een publieke taakomroep die de religieuze hoofdbedekking volstrekt vanzelfsprekend vindt? Terwijl in de moslimwereld zelf vrouwen strijden voor het recht om de wind door hun haren te voelen? Ik krijg het mezelf niet uitgelegd.
elma.drayer@vn.nl

Gerelateerd