Het is zondagochtend 11:51 als Miriam Rasch (1979) en ik elkaar op precies hetzelfde moment een mailtje sturen. De volgende dag zullen we elkaar zien in Rasch’ woonplaats Rotterdam, voor een gesprek over haar nieuwe boek Autonomie. Een zelfhulpgids. Nu, zo’n 24 uur voor ons gesprek, dient zich automatisch de vraag aan waar we elkaar zullen treffen: bij Rasch thuis, in een café, en in het geval van het laatste, welk café dan.

Ik zie ons tweeën voor me, Rasch en ik, allebei achter de laptop op zondagochtend, een lijstje taakjes erbij voor de komende week. Werken op zondag – doen we dat omdat we het zelf willen, omdat we een voorsprong op de week willen creëren? Vinden we dit leuk om te doen? Of zitten we allebei in het weekend achter onze laptop omdat we ons gedwongen voelen – gedwongen door de samenleving om ons heen, de systemen waarin we vastzitten?

En sowieso, wie hebben eigenlijk de keuze gemaakt om op dit moment achter de laptop te gaan zitten: Rasch en ik, of onze...