Je kunt veel over Ruud Lubbers zeggen, maar niet dat hij een luie pensionado was in zijn post-premier en post-UNHCR jaren. Eigenlijk was hij zelfs verbazingwekkend actief op nationaal én internationaal niveau. Tot hij me een jaar geleden berichtte dat hij ziek was en zich in Rotterdam terugtrok uit de wereldpolitiek.
Hij hield de VN– rubriek ‘Wereld’ goed bij, en reageerde regelmatig met kritiek en suggesties. Aanvankelijk in plechtige stijl (‘sta mij toe om nog even stil te staan bij…’) en op den duur als ‘vrind’ die zich niet langer corrigerend of meedenkend opstelde, maar geïnteresseerd was in en oplossingen wilde verzinnen voor 21ste eeuwse problemen. Sinds we (Paul Rusman en ik) hem ooit voor VN interviewden over zijn stekelige verhouding met de Duitse bondskanselier Helmuth Kohl en reserves bij de Duitse eenwording, zijn (mede door Duitse...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.